BAKTIKÇA / A. Kemal KAŞKAR –
Siyasette hep başarı kazanmak olanaklı değil. Demokrasiyi ‘demokrasi’ yapan, başarısızlıkların tereddütsüz, tartışmasız kabulüdür de …
31 Mart Pazar akşamı oy sayımı sürerken, birdenbire ‘alandan veri akışı’ durunca, 1 Nisan Pazartesi gününe ‘İstanbul’a kimin başkan seçildiği’ sorusunun yanıtını alabiliriz diye başlayıp uyumadan bekledik, bekledik … Günün ilerleyen saatlerinde Millet İttifakı’nın CHP’li İstanbul Büyükşehir Belediye Başkan Adayı Ekrem İmamoğlu’nun yarışı önde tamamladığını, yani -resmi ve kesin olmamak kaydıyla- seçimi kazandığını öğrendik. Ama konu, ‘kimin başkan seçildiği’ boyutundan çıkarılıp “İstanbul’da neler oluyor?”a taşındı ve iş, içinden çıkılamaz hale getirildi. Bu satırları yazdığım sırada ‘neler olduğu’nu bilmez hallerdeyiz … Birileri “darbe yapıldığı”nı bile iddia edebiliyor. 1 Nisan 2019 tarihinde ‘Cumhur İttifakı’nın seçim zaferi”, “Teşekkürler İstanbul” başlıklarını kullanan bir gazete, İmamoğlu’nun yarışı önde tamamladığının ortaya çıkması üzerine, 3 Nisan Salı günü “Sandıkta darbeyi kim örgütledi” başlığıyla çıkabiliyor …
Eğer böyleyse, süreç sıradan ‘itirazlar’ boyutundan çıkarılıp ‘soruşturmalar’ başlatılarak sürdürülebilir pekalâ …
Bu da, ‘seçim ortamı’nın ortadan kalktığı ve ‘olağanüstü bir hâl’in söz konusu olduğu anlamına gelmez mi!?
Bu anlamda, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı ile ilgili olarak yaşadıklarımızı ‘demokratik bir yerel seçim’ çatısı altında değerlendirebilmek giderek olanaksızlaşıyor. Yaşananların ‘hukukî’ olmadığı, teamül diye bir şeyin tanınmadığı, ‘çifte standart’ uygulamalarının iktidarı kayıran şekilde yaygınlaştığı bir tablo içindeyiz. Buna ‘çifte standart’ değil ‘standartsızlık’ demeliyiz aslında … Anlıyoruz, yaklaşık çeyrek yüzyıl boyunca süren yerel iktidarlardan inmek elbette kolay değil! Ama ‘demokrasi’ böyle bir şey işte … Eğer kabul edilecekse …
…
AK Parti Milas’ta iktidar olmak için, olmayacaklar da dahil her şeyleri yaptı ve “nihayet olacak” diye umdukları bir seçim sürecinin ardından ‘yine’ olmadı! Milas’ta “Barış Saylak formülü” de işe yaramadı ve AK Parti Milas’ta yerel iktidara gelemedi yine.
Saylak’ın iddiasına göre “CHP muktedirleri”nce belediye başkanı olması -yıllardır- engellenmişti. CHP’den AK Parti’ye geçişine böylece bir meşruiyet kazandırmaya çalıştı, çalıştı … O kadar ki, kendisine “yaptığının yanlış olduğu” yönündeki mütevazı kişisel yorumumu ilettiğimde, “muktedirleri ikna edemediğim” iddiasıyla bana bile fatura kesebildi. Ben ki, sevgili Milas’ın tarih yolculuğu içinde gazeteci kimliğimi saygıyla, sevgiyle, disiplinle ve her şeyden öte terbiyeyle edinmiş biriyim. Ben, siyasi partilerle gazetecilik meslek ahlakının dışında bir yerlerde ilişki ve iletişim içinde olmam. Haddimi bilirim, ölçüyü kaçırmam. Sol-sosyalist siyasi tercihlerimi mesleğime katıp karıştırıp da çorba etmem. Her neyse …
Sonuçta olmadı. ‘Engellenme penceresi’nden bakarsa, bu kez de seçmenler engelledi kendisini …
‘Siyaset böyle bir şey’ deriz ya, işte tam da öyle …
CHP’de ‘engellendiğiniz’i kendinize kalkan edip sizi engellemeyeceği garantisi aldığınız -ve dokunuza hiç mi hiç uygun olmayan- AK Parti’ye geçmekle engellerden kurtulamazdınız Sayın Saylak. Siyaset, engeller aşıla aşıla yapılır, engellerden kaça kaça değil. Tam ‘engelsiz’ bir alan bulduğunuzu sanıp coşarken, sevgili tarih bu kez önünüze bir başka ve çok daha büyüğünden bir engel çıkarıverir.
Şimdi ne yapacaksınız Sayın Saylak?
Eğer önümüzdeki dönem ‘gerçek bir AK Partili’ olarak kalabilirseniz, örneğin seçim toplantılarında, havaya kaldırdığınız sağ yumruğunuzu sıkmak yerine ‘rabia işareti’ yapmayı öğrenerek ‘samimi bir AK Partili’ olabilirseniz ve partiniz de sizi yine ‘belediye başkan adayı’ yapmak isterse ne yapacaksınız? Belediye başkanı olmanızı engellediler diye Milaslı seçmen yurttaşlara darılıp-kızıp-küserek seçim çevrenizi mi değiştireceksiniz?
Milas özelinde Muhammet Tokat örneğindeki gibi, siyasetçi, engelleri aştıkça daha çok desteği hak eder. Engellerden kaçarak yer değiştiren siyasetçi başarılı olamaz …
Ama en başta dedim ya: Siyasette hep başarı kazanmak olanaklı değil.
Hangisi demokratik, hangisi değil?
Samsun’un 19 Mayıs ilçesi Belediye Başkanlığına seçilen AK Partili Osman Topaloğlu, kendisine az oy verilen mahallelere yönelik hizmetleri geciktirerek mahallelileri cezalandıracağını şöyle ilan etmiş:
“2014 ve 2019 arasındaki değişimlere bakacağım. Öyle oy vermeyeceksin, beton, yol alacaksın. Yok böyle bir şey bundan sonra. Bundan sonra oyu veren en önce hizmeti alacak. Diğerleri en sonda alacak” …
İzmir Büyükşehir Belediye Başkanlığına seçilen CHP’li Tunç Soyer ise, seçim çalışmaları sırasında, “göreve gelmesi halinde ilk iş olarak en düşük ve en yüksek oy aldığı mahalleleri ziyaret edeceği” sözünü de vermişti. Yüzde 58 oranında oyla İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı seçilen Soyer bu sözünü tuttu ve kendisine yüzde 4 ile en az oyun verildiği Kiraz ilçesinin Dokuzlar mahallesini ziyaret ederek ‘eşit hizmet’ sözünü şu sözlerle dile getirmiş:
“Dokuzlar mahallemiz her ne kadar tercihini büyük oranda başka bir adaydan yana kullandıysa da İzmir Büyükşehir Belediyesi sınırları içerisinde yer alıyor ve belediye hizmetlerini buraya da taşımak benim asli görevim. Seçimlerden önce defalarca belirttiğim gibi seçmen ayrımı yapmadan ilimizin her yerine eşit hizmet götürmek ve İzmir’in ürettiği refahı ilin tüm kılcallarına ulaştırmak için var gücümüzle çalışacağız. Dokuzlar mahallesi sakinlerinin düşünceleri, söylem ve icraatlarımızın bazı mahallelerde neden işitilmediğini görmek ve ihtiyaçların ne olduğunu daha doğru anlamak için büyük değer taşıyor.”
…
Size çok kolay bir soru sormak istiyorum:
Hangisi demokratik, hangisi değil?
