Doç. Dr. Kürşat Şahin YILDIRIMER
İntihar, dünya genelinde yılda 800 bin ölümle önemli bir halk sağlığı sorunu haline geldi. Dünya Sağlık Örgütü, her intihar ölümü için yaklaşık 25 intihar girişimi vakası olduğunu tahmin etmektedir. Her intihar ölümü için 25 teşebbüs vakasının bu mütevazı tahmini, bize yılda 20 milyon insanın intihar girişiminde bulunduğuna dair bir tahmin veriyor.
İntihar, aileler, arkadaşlar ve topluluklar üzerindeki kalıcı yıkıcı etkileri göz önüne alındığında, büyük önem taşıyan bir halk sağlığı sorunudur.
İntihar genellikle 70 yaşın üzerindekiler arasında en yaygın olanıdır; ancak bazı ülkelerde 15 ila 30 yaş arasındakiler en yüksek risk altındadır.
Avrupa, 2015 yılında bölgelere göre en yüksek intihar oranlarına sahipti. Her yıl 10 ila 20 milyon arasında ölümcül olmayan intihar girişimi olduğu tahmin edilmektedir. Ölümcül olmayan intihar girişimleri yaralanmalara ve uzun süreli sakatlıklara neden olabilmekte.
Batı dünyasında girişimler daha çok gençler ve kadınlar arasında görülmektedir.
İntihar, kişinin kendi ölümüne kasten neden olma eylemidir.
Ruhsal bozukluklar, depresyon, bipolar bozukluk, otizm spektrum bozuklukları, şizofreni, kişilik bozuklukları, anksiyete bozuklukları dahil, nihilizm inançlar, fiziksel bozukluklar, kronik yorgunluk sendromu gibi ve madde kullanım bozuklukları (alkol kullanım bozukluğu ve alkol kullanımı ve yoksunluk) dahil risk faktörleridir.
İntihar düşüncesinin başlangıcı, incelenen her ülkede ergenlik döneminde çarpıcı bir şekilde artmaktadır. İntiharı düşünen insanların yaklaşık üçte biri intihar girişiminde bulunmaya devam edecek ve bu geçişlerin % 60’ından fazlası intihar düşüncesinin ilk başlangıcından sonraki ilk yıl içinde meydana gelecektir.
Bu bulgu, süreklilik yaklaşımıyla tutarlıdır, birey düşünce ve planlama yoluyla girişimlerde bulundukça intihar riski artar.
Ölümcül olmayan intihar davranışı riski, genç insanlarda, kadınlarda (erkeklere göre daha yüksek ölümcül olmayan intihar davranışı oranlarına sahiptir, ancak erkeklerin intihar nedeniyle ölme olasılığı daha yüksektir), evli olmayan kişilerde ve intihar eden kişilerde artmaktadır.
Her intihar ve girişimin arkasında bu kişilerin uzun süreli bir mücadelesi, yaşadıkları travma ve yakınları ve arkadaşları arasında yaşanan sıkıntı yatar.
NE YAPABİLİRİZ!!!
İntiharı önlemek küresel bir önceliktir.
Klinisyenler ve araştırmacılar olarak intihar davranışını bulmak, müdahale etmek ve önlemek için her türlü çabayı göstermeliyiz.
Her şeyden önce misyonumuz, intiharın mekanizmalarını, faktörlerini ve kolaylaştırıcılarını disiplinler arası bakış açılarından anlayarak bilgimizi ilerletmektir.
Sevgiyle kalın.
